اخلاق و رفتار امام علی(علیه السلام) را نمی توان در مواضع مختلف یکسان دید و بدین سبب ما به بخش هایی کوچک از آن اشاره می کنیم .

امام علی(علیه السلام) با دشمنان

او دلیر مردی بود که در میادین نبرد هرگز پشت به دشمن نکرد و کفار از روبرو شدن با حضرت هراس داشته و از آن احتراز می کردند، ولی امام هرگز جنگ را فدای اصول اخلاقی رسوم جوانمردی نمی کرد.

امام در هر جنگی با فرستادن پیام سعی داشت از بروز فتنه و خونریزی جلوگیری کند. برخورد حضرت در جلوگیری از حادثه قتل عثمان، برخورد امام با عایشه در جنگ جمل، برخورد حضرت با معاویه در جنگ صفین و نیز با خوارج در جنگ نهروان حکایت از روح بلند حضرت علی(عیه السلام) دارد. او هیچ وقت آغازگر جنگ نبود و هرگزاجازه نمی داد با تحریم آب و نرساندن مواد غذایی به لشکریان دشمن ، عرصه را بر آنها تنگ کند.

امام علی(علیه السلام) و یاران

با اینکه حضرت از هر لحاظ افضل و اعلم امت اسلام بود، اما طوری رفتار می کرد تا فاصله میان خلیفه و مردم شکسته شود و مردم بتوانند بدون هیچ هراسی یا او سخن بگویند. و در مقابل، از لغزش های فرمانداران خویش چشم نمی پوشید و آنان را توبیخ می کرد.

امام علی (علیه السلام) و محرومان

حضرت علی (علیه السلام) خلافت را وسیله ای برای خدمت به امت اسلامی و محرومان می دانست. برای همین به یاری ستمدیدگان می شتافت و برای تهی دستان آذوقه تهیه می کرد و شبانه به در خانه آنان می برد.

امام علی (علیه السلام) در خانه

حضرت علی (علیه السلام)  در امور خانه به حضرت زهرا کمک می کرد امور خرید را خود شخصاً انجام می داد و مربی ارزشمندی برای فرزندانش بود.

امام علی (علیه السلام) و قاتلش

حضرت علی (علیه السلام) هنگامی که در بستر شهادت قرار داشت، دستور داد که ابن ملجم را آزار نرسانند و اگر به شهادت رسید ، اگر خواستند قصاص کنند بیش از یک ضربه به ابن ملجم نزنند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: